bugün de veresiye yaz beni hayat
adımlarımı sayma yalnızlığa giderken
içine acı karıştırma yaşamak payımın
çocuklara gülebilecek kadar
yüz gram gamzeli tebessüm ver oradan
eski tarihli bir aşka sar



nasılsa birikmiş hesap hanemiz
liste başında afyonu patlamamış sabahlar...
otobüs menülü bekleyişler...
belki sevgilim gelecek uzaktan
belki vedalaşıp ayrılacağım bir dosttan
merhamete gelip çözecek sanki beni
yaşamın kirli paslı elleri
öderim gökten sevgi yağınca
şu kömür kokulu gecenin
aşifte suratlı sabahın önünde
iki de bir azarlama beni


bugün de veresiye yaz beni hayat
turasına yalnızlık resmedilmiş hüzünler
ceplerimde deste deste
geçer akçelerimi kaybettim
küçük serüvenlerin peşinde
lakin darphanesinde çalışıyor yüreğim yalnızlığın
maaşını alınca ödeyeceğim son gözyaşına kadar
göğüme çizdiğin mavinin
ve ebemkuşağının...


bugün de veresiye yaz beni hayat
benim gibi çulsuzlara acı biraz
biziz süslü vitrinlerinin arka kapı bekçileri
adını aşkla nakşeden kelime emekçileri

















.......................z.ersoy