Ruhumdaki isyanı, bilseydi okuyanlar.
Bu hüzünlü dünyama, ortak olurdu onlar.
Üzüyor beni ülkem, ülkemdeki sefalet.
Kimi bal baklava yer, kimi bulamaz nimet.

Bedavacıdır çoğu, erzak kömür verdiler.
Yeminli üye yapıp, işlerini gördüler.
İş yeri açılmazsa, işsizlik katar katar.
İşten çıkartılanlar, düşündün mü ne yapar.

Satıp savıp yürüdü, bugüne değin işler.
Elli lira paraya, adam adamı şişler.
Borçlar gırtlağı aştı, katlanıyor faizler.
Kapitalist tefeci, böyle günleri gözler.

Amerika’da rüzgar, bizde olur fırtına.
Bizi Allah koruyor, sığındık Yaratana.
Fakir yoksul ezilir, zenginin tuzu kuru.
Ulusal bu diyorlar, görünce böyle zoru.

Çöktü ekonomisi, zaten şişmiş balondur.
Biraz hava verince, dayanmadı güm oldu.
Ne zaman gülecek bu, üzgün milletin yüzü.
Ne zaman açılacak, uyur toplumun gözü.

Uyan artık uykudan, adamlar köşe döndü.
Deniz feneri yakıp, hepsi de zengin oldu.
Bizi uyutuyorlar, nutukla hikayeyle.
Günlerimiz geçiyor, yalanla takkiyeyle.

Hangi taşı kaldırsan, soygun rüşvet irtikap.
Baskı zülüm işkence, bu millet düştü harap.
Zengin arabasını, dağdan taşdan aşırır.
Millet geçim derdinde, feleğini şaşırır.

Çarşı pazar fiyatlar, canımızı yakarken.
Verir yirmi lira zam, halimizi bilirken.
Emekli memur köylü, feryat edip bağırır.
Bu saadet zinciri, bir gün olur dağılır.

Türkmendağlı taşlama, kızacak birileri.
Emeklisin; haklısın, var bizden kötüleri.
Sağır değil ya bunlar, duyacak birileri.
Bizler alışkınızda, düşünün şu gençleri.