Mehmet Poyraz KARADAĞLI

Ah yürek yaram…
Dudağımdan düşmeyensin sen,
Duyuyor musun, sen kokan nefesimi,
Çocuk saflığındayken sana olan sevdam
Artık senli özlemlerin zehrini soluyorum
Yaşamın zorlukları kısamadı da kahrolası sesimi,
Senin gülünden sıçrayan kanda boğuluyorum.

Tükettin beni.
Ölümlere terk ettin, nefesimdeki seni
Ölümü bekler oldum kapı eşiklerinde artık
Söylesene can suyum,
Hangi ölüm sensizlikten beter olur ki

Ayrılıklarda sıcak uykuya hasret kaldım can
Senin zehrini şerbet sandım can
Maskeli gülüşlerine aldandım can

Söz anlamaz,
Olmaz olası yüreğim,
Hep sevdamın katiline koşup durdum…
Gök kubbede uçarken, kanatsız bıraktın beni
Kurumuş yaprak misali, savruldukça savruldum

Ah bülbül sus artık, şakıma karanlık geceme
Güzel tınılara kulaklarımı kapadım hepten
Hayallerim vardı senli düşlerimde
Artık kan kokulu uykulara serdim gözlerimi

Korkar oldum artık dikenlerden,
Güllere bile dokunamaz oldum.
Ah canözüm sana geleyim derken,
Senin ıssız yollarında kayboldum…

Nazarlara mı geldik yoksa?
Ansızın gelen baharımız ne çabuk kışa döndü?
Bilmeliydim kış güneşiydi yüzündeki gülümseme
‘’Seni sevmiyorum’’ diyerek akıttın son zehrini yüreğime
Şimdiyse senden uzak bir şehirde hüzne terk edildim

Ve aşk…
Aşk beden den öte bir şey, biliyorum…
Bildiğim içinde can suyum, ben aşkımı,
Sen kokulu yaralı yüreğimde saklıyorum…

_____________Saklı Düşlerim …