Bazı anlar vardır insan ömründe. Mutlu olursun, gülersin, üzülürsün, ağlarsın… Bir damla gözyaşı ya da kısacık bir kelime anlatır duygularını. Dışa vurursun tüm hissettiklerini karamsar olmadıkça…

Bazı anlar da olur ki duyarsın ama dışa vuramazsın. Vursan da dinleyecek biri yoktur belki de. İçinde beynini kemiren, kalbinden çığlıklar atan sesler duyarsın o anda. Susarsın ama susmak çare mi? Yüreğin birden karşı koyar buna “hayır” diye! Peki ya çığlık atmak? Atsan da onu duyacak ona cevap verecek biri var mıdır?

Gökyüzünde yalnız gezen yıldızlar vardır ya hani onlar kadar yalnızsındır hayatta. Her tarafında yıldız vardır belki ama senin yanında olan bir varlık değildir bu.

Dalıp dalıp gidersin. Pencereden dışarıdaki yaprağı sallanan ağacı seyredip durursun. Sen yalnızken onlar, tüm yapraklar, bir olmuş bir yana bir bu yana nasıl gidip geliyorlar…

Etrafında vardır birileri belki ama sessiz, dilsiz ve kör. Gölgeler yansımalardır tek arkadaşın.
Bilirim hocam maviye bulaşmak nasıl bir duygudur , mavi bir rüya diliyorum size