BU YOKLUĞUNUN ŞİİRİDİR

Bu yokluğunun şiiridir
Yalnızlığıma yazılmış
Ne kadar üzülmek istemesem de
Hep bir yol açılıyor hüzüne
Yıkılma hele düşmeye gör
Üzerine uzanıp kaldığın o soğuk
Kaldırım taşları bile bakmaz yüzüne

Bu yokluğunun şiiridir
Yalnızlığıma yazılmış
Ne zaman gitmek istesem
Hep engeller çıkar önüme
Bazen dağ olur bazen deniz
Yıkılır üstüme
Durma hele kaç ta gör
Yıllar yılı dost bildiğin mehtap bile için için
Güler haline

Bu yokluğunun şiiridir
Yalnızlığıma yazılmış
Önümde uzanıyor tüm mavilikleriyle gökyüzü
Bense içimden kara bulutları çağırıyorum
Yağmur getirsinler diye
Ağlamaya gör tut kendini hele kolaysa
Heyhat,
Boğulur giderim
Bir damla göz yaşı kalır geriye

Bu yokluğunun şiiridir
Yalnızlığıma yazılmış
Özgürce kuşlar dolanıyor tam tepemde
Tek onlara seslenebiliyorum
Tek onlara yer kalmış bağrımda
Unuttum şimdi nerelerdesin
Yoksa sende mi kaybettin kendini
Bu, dünya denilen
Hergele yatağında.

Hüseyin AKOVALI