Yar…
Yılgınlığım
Alıp götürmüştü
Yüksek yamaçların
Enginliğine hasret soluklarımı
Nihayet derin bir sessizlik kalbimi
Kuşatmaya başlamıştı sessizliğinde

Sakince
Düşünüyordum
Kalbi sakinliğimde
Sanki medceziri yaşıyordum
Hesabı sahanlığa sererek, toprağın
Güzelliğinde filizlenerek okuyordum

Nelerin
İhmal edildiğini
Ve hangi gerekçelerle
Alaşağı edildiğini görüyordum
Fevkalade üzülerek, çaresiz hüzün
İçinde nefeslenmeyi sürdürüyordum

Aslında
Yanılgılarım
Ve hatta haksız yere
Kalbini kırdığım ahbaplarım
Teker teker gözlerimin önünde
Ve hicrani nefeslerle nazar ediyorlardı

Annem
Ne kadar haklıymış
Oğlum hırsla karar
Verme, öncelikle bir nefeslen
Halin derinliğine nüfus etmeden
Ve kalbi hissedişleri görmeden gitme

Hesabın
Sahibi Cenabı Haktır
Muvazene içinde
Bulunması gerekende insandır
Kul kimliğinde ihsan, akılla bir
Farktır ve ihlâs ile yaşamak sanattır

Şayet
Düşünürsen insanlar
Mezarların dahi
Muhkem olmasını arzuluyorlar
Hattı zatında kalbi burukluk içinde
Nefes aldıklarını adeta unutuyorlar

Bir emir
Kulu oluyorlar
Hakka kulluk ihmal
Edilince ve akide bilinmeyince
Hukuk insan kimliğinde ve akıl
İdrak netliğinde kemale ermeyince ziyan

Her neyin
Sahibiysen yalan
Doğruları öğrendiğin
Dünya kimler için baki kalan
Oyalanmak ve haktan uzaklaşarak
Muvazeneye kavuşmak bir hayaldir

Ne kadar
Sevdiğin varsa
Şayet onlar senin kalbini
Hakka yaklaştırmıyorlarsa
Asla lafazanlıkla uğraşma ve
Kalbine yalan ve haksız lekeleri bulaştırma

Mustafa Cilasun