Eylülün son günleriydi
Yalnızdım daldaki son yaprak gibi
Lapa lapa kar yağmasada
Üşüyordum,yalnızdım,sensİzdim
Leylasını arayan mecnun misali...

Canımın cananı ile karşılaştım o gün
Everestin tepesindeydim o an
Vaha gibiydi çölün ortasında
Her şey dondu sanki o gün
En güzel düşüm gerçekleşti
Rüyalarımda gördüğümdü karşımdaki...

Neydi düşen kalbime
En beklenmedik o anda
Canıma can kattı birden
Aklımı başımdan aldı o an
Tanıdım onu hayalimdekiydi o...

Rüyalar gerçek oluyor bazan
Aşık oluyorsun işte o an
Mutluluklar avucunda kuş misali
Azad etsem mi? etmesem mi?
Zamanı geldiğinde konar kalbine
Ayrılık olmasın ister insan
Nereye düştü o son yaprak...

Nasıl unutulur yirmi dördü eylülün
İlk defa tanıdım o an aşkımı
Sen çaldın kalbimin kapısını
Açtım içeri gir üşüme diye...

Zaman soldursada yaprakları,
Er geç açar çiçekler baharda
Yeniden açar goncalar gönüllerde
Nergizler açılır her baharda
Eriyince kalplerdeki buzlar
Laleler açar dağ eteklerinde...

Aşk solmaz bir güneştir
Baharda açan çiçeklere
İliklerime kadar ıslanmışım
Durmadan yağan aşk yağmurunda
İlk defa ıslanmış gibiyim
Nasılda ıslanmışım bu son baharda...