Şu pazar sabahının uykulu saatlerinde
Dertli yazma şair
Terk edilmişliği bırak
Bırak kendi ayak izlerinde gitsin

Geceyi hapsetme yüreğine
En parlak güneşe izin ver doğsun
Artık şafak olsun

Bırak ölüm uzaklaşsın cesur kelebek kanatlarından
Gül pembesi renkler bürüsün yanaklarını
Hem bahar insanın gözlerinde değil midir?
Nazarlar ulaşamasın boncuklara
Dinle göğsünü
Bir yürek hayat diye çarpıyor
Ayrılmak yaşamaksa, yaşa

Damla düşünce buluttan toprak acımaz
Candır, kandır bekleyenler için
Bilmez misin yürekler gitmez
Ayaklardır toprağı yol yapan

Eylüllere yüklerler ayrılığı sebepsiz
Sen yükleme, bak çiçek satıcıları dört mevsime yayılmış
Gülümse, güller gülümsemeyi severler

Niye umudunu sobaya bağlarsın be şair
Yüreğinde ateş var körükle
Kibrite ne hacet
Ecza gereksiz

Sen varsın
Kanın sıcak
Omzunu silk, saçlarını savur
Nefesi yarım yüzyılı taşımış kalemi dinle
İnsan insandan mı korkacak

04/01/2009
Turgut UZDU