utanırdım eskiden söylemekten
olanları görürken utanmayanlardan sonra
öğrendim haklıyı haksızı
bildim dinliyi dinsizi
hakkı adaleti savaşmayı
herkesin bir evi olmalı olabilmeli olabilir

herkesin istediği kadar mutluluğu...
kan ağlamıyorum artık filistine
israile ağlıyorum kar yağıp yaş olup

insanlığın kutsallığına inanırdı
toprağın sesi sözde insan
insanın insanı yok saymamsı
kendini inkar gibi kendimi
suretin kopyası asıl olmaya çalışıyorken
ben varlıkları yok edenlerin yokluğuna inanıyorum
bir hana giriş varsa mutlak yolculuğun sonunda
hesap anında ödenecekte vardır elbet
evet deniyoruz insanlığı-olmayı-olamıyoruz
gözlerimizi kapatıp
tıkayıp kulaklarımızı
ve kesip dillerimizi...
hiç bir ölümün rengi ayrı değildir oysa hiç bir acının şekli
hiç bir dil hiç bir dinin varlığı yokluk için değildi..
bir birleşim vardır elbet
görebilen yaşayan duyan söyleyen
cennet onundur bakışlarımda
şimdilik hiç birşey sonraya herşey olmak için
susuyorum...
bu dilsel değil

zamanı kim utandırıyor.kirletip tarihi..
birileri kendine benzetmeye çalışırken dünyayı



wlt....