Sabahın seheriydi gün doğmak üzere
Gonca olan gül fidanı Gözlerini açtı gün ışıyor dedi
Etrafına bakındı hiç ses yoktu
Herkes uyuyor derken yakınında bülbül başladı şakımıya
Doğan güne açan güle şarkı söylemiye
Gonca gül şöyle bir daha bakındı gerindi
Kendini şöyle bir süzdü incecik bir dal ucunda
Yeşil etek kırmızı buluz çok güzeldi
Evet bülbülleri öldürecek kadar güzeldi
Hafif aralıkdudaklarında inciyi andıran
Çiğ taneleri vardı
Rengi şarap kırmızısı idi
Kendisiyle öyle bir gururlandı
Herkese her şeye tepeden baktı
Benden güzel yok diye bülbül hala şakıyor
En güzel nağmelerini okuyordu
Gülün bülbülü gördüğü yoktu gururundan
Başı dik mağmur tatlı bir meltemle sallanıyordu
Küçük menekşede uyansı şöyle bir esnedi gerindi
Salındı mis gibi koktu nefesi
Etrafına tatlı bir baygınlık verdi bu güzel baharın gününde
Başka çiçeklerde vardı etrafta sünbüller laleler papatyalar
Çekik gözlü hercailer hepside uyanıyordu
Birbirlerine günaydın diyerek hepsi başka güzel başka koku salıyordu
Güneşe bakarak gülede selam verdi menekşecik incecik sesi ile
Günaydın gül kardeş gül mağrur dik başını birazdaha kaldırarak
Hiç cevap vermedi birazda kızarak
Bunu mor sünbülde görmüştü ukala dedi birazda kızarak
Bütün bu küstahlığı bizden uzun olmasımı diyerek
Sesli konuştu menekşeye boş ver kardeş
Sen ona bakmasın varsın bize onunda farkı yokki bizden
Biz hepimiz çiçek ailesindeniz papatyası lalesi
Hepsi birden söylendi neden bu gurur neden
Ama gül hala direniyordu konuşmamaya kararlı
Derken bir ayak sesi ve bir adam elinde makası
Önce gülü gördü gülerek dedi çok güzel gülüm açmış
Sonra diğer çiçekleri kokladı derin bir nefes aldı
Bu güzel bahar sabahı temiz hava
Güzel çiçek kokuları güle doğru uzandı bir kokladı
Hiç kokusu yok ama çok güzel derken bir çığlık
Bir ah sesi duyuldu gülü tutup okşarken
Parmağına gülün dikeni battı adam güle bakarak
Çokgüzelsin ama dikenin olmasa diyerek uzaklaştı oradan
Gül çok mahçup olmuştu güzel yüzünü saklıyarak
Biraz önce çiçeklere yaptığı kabalığı hatırlıyarak
Gözünden bir çiğ tanesi düştü menekşenin dibine
Üzüldü küçük menekşe ince sesi ile
Ağlama dedi olur böyle şeyler bizim boyumuz kısa senin boyun uzun
Bizim kokumuz var senin dikenlerin
Onlar seni korumak için batmasaydı dikenin
Koparırdı o adam seni gül şöyle bir baktı evet doğru dedi
Dikenim olmasaydı kopmuştum dalımdan iyi oldu
Gülümsedi menekşeye kendisini teselli etti diye
Akşamadek konuştular dertleştiler
Akşam olunca hepsi bitkin birazcık kocamış
Yumdular gözlerini gece başlamıştı yıldızlar çıkmış
Ay parlıyordu gök yüzünde
Kırmızı gül artık gonca diğildi açılmıştı birazcık
Gün boyunca rengi gitmişti büyük bir gül olmuştu
Sabahki halini düşündü gülümsedi
Ne kadar aptalmışım kendimi ne sandım ki
Şidiki halime bak sabah olunca
Bana kimse dönüp bakmayacak bülbül yine şakıyacak
Ama bana değil başka goncaya bakacak
İnsan kendini bilmeli biraz mütevazi görünmeli
Yaşadığı her güzel anı çok iyi değerlendirmeli
Artık gonca olmayan açılmış kocaman gül
Yaşadığı güzelliği düşünerek kapadı gözlerini
Bir daha açmayarak çiçeklerin güzellikleri böyle biter ömürleri
Hacı Ayşe KARAN