seni ilk gördüğümde
bedenim titriyordu
sanki istanbul sonbaharı ikinci kez yaşıyordu
ama ben ilk kez yaşıyordum böyle soğuğu

seninle muhabbet ederken mi?
kaybediyordum kendimi
saçmalıyordum besbelli
tüm konştklarım eskimişti sana giderken
etrafımdakiler mi?
kimin umrundaydı?
benim aklımda sadece bir sen vardı.

sen bana kördün; biliyordum
beni göremiyordun
ama bende körü körüne sana bağlanıyordum
kendimi nedense suçlu hissediyordum

benim içimde senin için yanan ateş
gittikçe körükleniyordu
beni de yakıyordu
can çekiştiriyordu
her geçen gün de körükleniyordu
sana olan aşkımın olmadı ki sonu?
sonunda diyeceğim gün nerede kaldı?
sana aşığım diyebileceğim gün

kim bilir
ne zaman yanında sarhoş olup da diyebileceğim?
sigara bile içemeyen ben
kim bilir
ne zaman sana seni anlatacağım?
’KİM BİLİR’lerin hiç sonu yok mu?
birisi daha bilse ne çıkardı ki?
seni aklımdan hiç çıkartamadım ki!
ah bir bilsen sana duyduğum hisleri
zamanla tanırdın belki de beni
seni benim için gelinlikler içinde görmeyi
benden daha çok kim isteyebilirdi ki?

sigara bile içmeyi beceremiyordum
ama senin aşkından sarhoştum