Acaba sað mý þimdi,
Yoksa göçtü mü bilmem?
Belki de ak pak
Bir pir-i fâni olmuþtur.
Fakat ayný dinçlikte
O yine benim öðretmenim.
Neler öðretmediydi bize dersten gayri...
Yaðmur mu yazdýrmazdýk
Sýralarda þimþek çakarak? ..
Bir elimiz diz vurur, bir elimiz göðüse
Tren mi geçirmezdik?
Karanlýk gecelerde, uçurtmaya fener takýp
Verirdik koca köyü velveleye...
Katýlýrdý bütün köylü bizim eðlencelerimize...
Ondan öðrendik vatan aþkýný,
Ondan öðrendik GÂZÝ sevgisini.
Anlatýrdý neler neler.
Kâh bir kahraman görünürdü bize,
Kâh müþfik bir insan...
Gözlüklerinin arkasýndan silerdi gözyaþýný,
Anlatýrdý, nasýl kaçtý kahpe düþman...
Bize adamýþtý gecesini, gündüzünü,
Bizim küçük dünyamýz, onun da dünyasýydý.
O öðretti çoban türküsünü,
O söyletti Palandöken Daðý’ný.
Silinmez öðretmenim,
Hâtýran dimaðýmýzdan...

1941 -Ankara Hafize Türkân Edebâli