ÖP BENİ

Hasret, penceremin kenarında
sensizliğin eşiğinde beklemekte
elimi uzatsam, tutarım belki perçeminden
belki demek kalmış yarınlara miras
keşkeler de kaybolmuş umutlarım
hüzün, sen ve ben kalmış
gel, öp beni çaresizliğimi savur
rüzgarın dağları öptüğü gibi

yokluğun ayazında üşürken yüreğim
avuçlarımda biriken gözyaşlarım
yakıyor ellerimi kor gibi
don vurmuş umutlarımın filizlerine
gel , öp beni yansın yüreğim
güneşin geceyi öptüğü gibi

sen yokken diye başlayan sözler
korktu sustu ağladı hecelerde
öyle sessiz kaldı ki isyanım
sardığım yaram kanar oldu
gel öp beni yıkansın acılarım
dalganın sahili öptüğü gibi

korkmuyorum artık yalnızlıktan
beklemenin tek kişilik duraklarında
saatler günleri kovalar oldu
sen yokken sevmeleri özlem sardı
gel öp beni gözlerimden
yağmurun toprağı öptüğü gibi

yazan şair=SÜMRAN UYMAZ


mofya