Bir gün oturursun asmalı kahvenin asırlık bahçesinde
Özlersin geçen güzel günleri
Elinde baston pamuk sakallarında yorgunluklarınla
Gözünden süzülür iki damla yaş
Kalırsın tek başına eski hatıralarınla

Getirirsin aklına yeşil gözlü bukleli kızı
Kalbini ilk defa çalan
Seni dertlerle, karanlıklarla arkadaş yapan
Nefesin duracak gibi olur
Başlar içinde aniden bir sızı

Bir gün özlersin gençlik yıllarını
Ele avuca sığmayan günlerini
İçin burkulur kalbin kor olur
Gömersin kalbine hatıralarını, sevgililerini

Yanında dolaşır minnacık çocuklar
Dede derler sana cin, cin sesleriyle
Yaşamın sonbaharındasın yağmış yağmurlar
Fırtına misali geçer gönlünden elma şekerli günlerin

Bir gün gelir kalkamazsın yataktan
Okunur başında fatihalar
Dilin dönmez anlatamazsın derdini, tasanı, hasretini
Göçersin bu dünyadan
Bırakırsın geride sevdiklerini

Fikret malkoç 23.07.976