Âşinâ Beste

Kapattım gözlerimi, dinliyorum...
Küçücük bir hece olsun bir duysam...
İşte yine çalınıyor o âşinâ beste...
Seneler seneler evvelki gibi,
Titrek ellerimde nota defteri,
Saçlarımda babamın şefkâtli eli...
Kulaklarımda kemanın ağlayan sesi,
Alnımda sevecen baba bûsesi...

Küçücük bir kızım, gözlerim dolmuş,
Göğsüne yaslanmışım sanki babamın,
Yüzünü görüyorum sararıp, solmuş...

Boy boy dizilmişiz küçücük kızlar,
Bir kaç yaş arayla kız kardeşlerim,
Eski şarkılarla kalbimiz sızlar...
’Gözünün nûruyuz’ biz babamızın,
Kocaman bir ’aferin’ di, ödülü çabamızın...

Annem söylerdi yeni şarkıları tatlı sesiyle,
Gülümseyerek babama şen hevesiyle.
Notalarla çarçabuk yazardı babam,
Hiç unutamam...

En sevdiği şarkıydı babamın:
’Ömrün şu biten neşvesi tam olsun erenler,
Son meclisi câm üstüne câm olsun erenler...’
Tazecik sesimizle söylerdik o zaman,
Sözlerinin manâsını hiç anlamadan...
Şimdi içimde bir sızı, biliyorum,
’Tekrar mülâki olacağız bezm-i ezelde...’ diyorum.
Biliyorum...
Gözlerimi kapatıp
O âşinâ besteyi dinliyorum...

Halenur Kor