Öyle bir yerdeyim ki; önüm uçurum, arkam uçurum .
Sağ tarafımda bir yol var ama ,
O da ikiye ayrılıyor ileride .
Biri yine uçuruma götürüyor,
Biride sadece yaşamaya.
Öyle bir haldeyim ki ;
Ne o uçuruma atmak istiyorum kendimi ,
Ne de yaşamak...

Bilmiyorum !

Sürükleniyorum,ve kimseyi suçlamıyorum .
Ben yaptım, ben ettim.
Hani derler ya; kaderini değiştirmek
İnsanın kendi elinde .
Ama öyle değil işte.
Yaşayacaksan ,göreceksen bir acı yada mutluluk ,
Bir şeyler sen istemesende götürüyor seni.

Ben öyle uğraştım ki böyle olmasın diye.
Öyle çabaladım ki herşey yolunda gitsin diye.
Ama gitmedi..

Yoruldum!....

Kendimi bıraktım bir boşluğa,
Uyandığımda buradaydım.
Geri dönmek istedim,sen izin vermedin.
Bak görüyor musun, duyuyor musun?
Bütün bedenimi acılar kapladı yine.
Bir kanser gibi dolaşıyor bu acı içimde,

Ama!..

Ne ölmek istiyorum, ne de yaşamak istiyorum.
Mutlu olmak istiyorum sadece mutlu
Şöyle bir baktımda geçmişe ve geleceğe,
Geçmişim acı dolu
Belki 29 yılın içinde iki yada üç yılı mutlu

Gelecek mi?

Bilmiyorum,birşey göremiyorum,
Karanlık!...

Dedim ya ince bir yol var .
Sadece yaşama götüren.
Mutluluk mu sonu acımı görünmeyen ..

17/08/2003

hülya göde
enda.azbuz.com