Sensizliği gösteren saatlerin,
Akreple yelkovanı arasında,
Sıkışıp kaldı ruhum
Sana geldiğim yolların
Sonu hep çıkmaz sokak
Adım adım yürüdüğüm cadde
Sensizlik taşlarıyla döşenmiş
Ve yokluğunun türküsünü
Gece gibi gündüz de öğrenmiş
Ömrüm seni beklemekle geçti
Ne kapımı çaldın bir gün
Ne haber gönderdin kuşlarla
Hayatımın gergefine işledin hüzün
Zulmettin yokluğunla
Kurtulursun benden elbet
Beyaz bir kefene sarılınca
Hadi beni ona verdin diyelim
Toprağın en derinine gömdün
Aþkımı nasıl gömeceksin?
Yok edemezsin sevdamı gülüm
Ölsem bile yine seni severim
Nasıl arzuluyorum bazen,
Senin geçekliğinle olan yuvayı
Çocuklarımız oyun oynarken
Seninle izleyip, sana sarılmayı
Nasıl arzuluyorum bir bilsen
Ama bilemezsin sevgili
Kurşuni bir gökyüzün olmadı
Benim hayatım gibi gri,
Bir hayatı yaşamadın sen
El üstünde büyüttüler seni
Yokluk nedir bilmedin.
Bu yüzden anlayamazsın beni
Şımarıklığına vurulduğum sevdiğim
Tutsan ellerimi ellerinde
Düşlerde gerçek olur bu
Sevsen beni birazcık sende
Vuslatla biter aşkımızın sonu
O zaman yazmam diye mi
Korkarsın seni, geceler boyu,
Düşünmez mi sanırsın
Gündüz, akşam oluncaya dek
Böyle düşünürsen aldanırsın
Bilmez misin, benim için tek,
Yegane varlık bir sen varsın
Nereden bileceksin ki
Acıların tadını sen,
İki ayrı dünyadanız sanki
Sen Mars’tan, ben Venüs’ten
Ne olursa olsun sevdim.
Sevmesen de beni hiç,
Haberdar olmasan bile benden,
Yalnız sen olduğun için
Seveceğim seni, şımarık sevgilim.

Baki EVKARALI