hüzün akıyor yine damarlarımdan,
kalbimde ise sakladığım korkularım
küçüğünden büyüğüne
nevalemizden bu geceye ne düşerse...
gündüz daha bi çabuk geçer oldu bugünlerde
nedenlidir geceye olan özlemim
ısıktan da çekinir oldum
imitasyon maskelrimzi geceleri düşürür olduk ne de olsa
kendimizden kaçarken yeni kendiler gördük
daha da bi üşüdük,
yenilerinden korkular eklendik.
hislerimizin nöbetini korkulara devrettik iş böle olunca
sonrası balçık kaplı gece
ve de ıslak..
korkuyla ıslanan tenime kimseler dokunmasın isterim yine,
sanki uzanan her el üstümde kalacak gibi ,
başımın üstünde binlerce baş taşır gibi boynum.
uzanan her dal kabuklarımdan yeniden kanatacak beni
sargılarımdan utanmayı geçtim artık ama
ne olur dokunmayın yine de
gözyaşlarımın tuzunda kabuklarım soyuluyor zaten.
bilmesenizde kabuklarımı size gelirken süslüyorum
güzel olmus deyin diye
sonra gizli gizli karanlık köşemde
bi kere de ben kanatıyorum
acısını unutmayayım diye