İnsan hikmet marifet, sefil sersem aşk sızı
Güzel çirkin ak kara, müthiş zaman hırsızı
Gâh dehşetli Süleyman kâh Mecusi gâh kâfir
Hem yolcu hem misafir, bu nasıl bir misafir!
Dantelâ bütün renkler âdem ya hepsi bizden
Ey insanlar aş değil, taş yağar tepemizden

Yığın yığın insanlar, el değmedik nisyan var
Yok, olmayan ağrımda kaç asırlık hüsran var

Koşun koşun son surat, mesafe yok bir karış
Paye nişan şan yarış bazen de bir yakarış
Bazen ziftten kadavra deriden deri yüzler
Bilmem neyin peşinde fiyakalı köksüzler
Sarsıldım tövbe hâşâ söz meclisten dışarı
Sana diyorum sana hey zebani kaşarı!

Darbe yüzlü insanlar mahkemesiz asanlar
Tümsek oldu doğrumda yalan tarih yazanlar

Şaron, Neron Firavun, topla çıkar kaldır at
Kan gözyaşı ızdırap, yaşam zulüm sefalet
Zıtların kucağında hepsi silinip gitmiş
Bazıları müstesna, musikiyi fark etmiş
İnsan gönül insan aşk meydan okur zamana
Leyla mecnun saray köşk siz yıkmayın aman ha!

Çeşit çeşit insanlar,konuşan var susan var
Ve yaralı bağrımda Leyla’ya denk Suzan var

Atlas bayrak misali yüzer uhud dağında
Dalga dalga çağıltı tebessüm dudağında
Eşrefi mahlûkta o,vefalı çoklukta o
Fani-baki iç içe varlıkta yoklukta o
Bazen kulun kuludur, bazen delidoludur
Hakikatte uludur hak yol O’nun yoludur

Güzel şey bu insanlar musiki renk lisan var
Hüzün yüklü çağrımda ’âb-ı hayat’düzen var

15.12.08 Bursa

Ömer Ekinci Micingirt