Ah etmem sana bilme acıların tadını.
Kader dediler töre koydular adını.
Bu berdelin yüreğinde yanan yalnızlık ateşını.
Saklar Atarken üstüne kabir toprağını…
Bin ah etsen duymaz kimse sesini.
Törelerin kadını için Diyarbakır zindanı..
Kapattılar gözünü kader dediler..

Yatır acılarını işkence masalarına.
Ölüm yasak sana at çığlıklarını.
Sabırla geçir işkence sıranı.
Gök delinse yer parçalansa.
Aşmaz feryadının sesi zindan duvarlarını…
Adını töre koyup kader dediler..

Neden doğdum keşke doğmaz olaydın.
fiidan Hazal zozan berivan zilan törelerin kadını..
Cihan duyacak mı bir gün bu feryadını.
Saracak mı eller yaralı yüreğini.
Anacak mı birileri senin adını…
Sildiler adını kader dediler…


Giydirdiler sana kirli kanlı töre elbisesini.
Yapıştı bedenine çıkmaz ki geri.
İşte bu sana hayatın armağanı.
Ölmeden çektirdiler sana kabir azabını.
Bu sana hediyen ölüm kefenini…
Giydirdiler.yüreğine kader dediler…
..
Bu can sana tutsak töre dediğin kafeste
Senin adın bile bana azap olur aldığım her nefeste .
Ölürken ruhumda adın bir ince sızı.
Dillan beri van Hazal zi lan zo zan.
Duyar mı feryadını acep ağalar beyler.
Koydular adını töre kadını inletip seni kader dediler..


Suçsuz olman bile sitemler getirdi sana.
Dünyanın azabı yüklendi omzuna
Küçücük yüreğin dağlandı bir anda.
Dilan zilan berivan törelerin kadını .
Duyar mı feryadını acep bir zaman.
Sarar mı yüreğini kara topraklar...
Gömdüler sevgini kader dediler…


Selam olsun beyle ağalarına
Dilan tutsak kaldı törelerin ağında…
azabın içimde kelepçeli tutsak Munzur dağında …
ne sen aldın ne de ben kabullendim.
Hayat mıydı azap mıydı? Döndü çarkında
sevgisiz bir ömrün geldim son aylarına..
Bettua.lar etmem sana. Sen varma bu acıların tadına.
Yanma sakın zalim törelerin ataşlarına..
Yaktılar töre dediler. Vurdular kader dediler
HEZALE