Annen gitti yavrum,
Issız bir gecede kurdurmuşken deniz,
Gömgök asılı dururken zaman,
Yedi katında isyanlarımı saklarken,
Gözlerin gibi mavi bir gökyüzünde,
İlhamlarımı alıp yanına,
Hayalini koyup cebine,
Vururken güneş sırtımdan,
Basıp silik gölgemin üstüne,
Eylül akşamlarında gider o derken,
Mevsimlerden yaz daha,
Çok var gitmesine, vakit erken,
Çok seviyoruz gitmez belki de,
Mutluyuz biz böyle diyerek sevişirken,
Bırakıp beni tek başıma,
Kalemi kırıp ortasından,
Zincir vurup ölümsüz aşkıma,
Kelamım yazarken kâğıtlara,
Yazılırken hece hece sonum,
Hiç düşünmeden, ardına bakmadan,
Annen gitti yavrum.

Annen gitti yavrum,
Kızma ona içinden kızma,
Beni de mi düşünmedi deme,
Ayrılıklarda dâhil sevdaya,
Senin gibi nice şiire,
Sırtını dönüp, yol aldı,
Şimdi elimde bir avuç aşk,
Kucak dolusu hüzünler kaldı.
Bir sen kaldın ondan geriye,
Yazılmamış şiirlerimle birlikte,
Yaş ekip kara gözlerime,
Hüzün denizlerinde alınan yollarda,
Alabora olmuşken ruhum,
Canım acıyor sorma,
Annen gitti yavrum.

Annen gitti yavrum.
Gözlerine baktığım zaman,
Kaybolmak isterdim benliğimde,
Göremezdim aşk hilaf gözlerinde,
Gönül bağımdaki çiler,
Onu anlatır gündüz gece,
Onun şarkısını her daim söyler,
Söyler de unutturmaz onu,
Eğbez eğbez kokusunu getirir,
Garbi yelleri uzaklardan,
Kuşlar tebdil mekân zamanlarında,
Ayrılık gözlerimde yalap yalap,
Sorma canım, sorma,
Ben onsuz böyle bitap, harap,
Özledim şimdiden biliyor musun?
Martinden çıkmış kurşun gibi,
Vuran bakışlarını,
Afakımda yokluğun kadim,
Yüreğime sorarsan eğer,
Değil bu sevdadan nadim.
Olsa da pare pare,
Bir sen nihansın yüreğimde,
Bu seslenişimi bir sen duy,
Şiirlerimden de onu dinliyorsun.
Üryan kaldı düşlerim, üşüyor,
Sorgusuzca onu seviyordum,
Şimdi sen sorgulama artık,
Annen gitti yavrum.

NOT: İlhamıyla bütünleşen annesini yitirmiş tüm şiirlerime....


BAKİ EVKARALI