Mehmet Poyraz KARADAĞLI

Hasretin ağır yükü ile başlıyorum güne...
Sefalet güllerim tomurcuklanıyor, yine yüreğimde
İşte hayat diyorum!
Benim dışımdaki hayat…
Her basamağı kırmızı gül endamı.
Katmer katmer…
Her basamağı sevda kokan...
Masum güller bir arada,
Gülistan olma uğraşında güller.
Hepside kırmızı...

Oysa…
Oysa eskiden olsaydı sevi ile bakardım güllere,
Ama… Ama şimdi…
Şimdi, güller bana, ben güllere nefretle bakıyorum.

Büyük bir gayretle damarlarıma sızmaya çalışıyorlar.
Kırılası güller…
Dikenlerini üzerime salıyorlar nankörce.
Ve… Ve beni renkten renge sokma uğraşındalar,

Kokumda bile gül kırmızısını alıyorum.
Yahut gece yarısı hoyrat rüyalarımda…
Yâda… Yâda saklı düşlerimin saklısında
Kıpkırmızı bir dünya çıkıveriyor karşıma.
Koku aynı koku…
Ve her nedense hepsi de nefret kokuyor...

Hayret…!
Güller hep aynı gül,
Renk renk, en çokta kırmızı…
Hepside somut…
Uzun hayaller kurmayı bu güller öğretmişti bana.
Şimdi… Şimdi ben onlardan daha hayalperestim…


_________________Saklı Düşlerim …