Belirsizlik sardı her yanımı,
Günlüğümü aldım ve yazamaya başladım...

Akıl almıyorki,
Mantığımın durduğu yerde.
Duygularım zincirlerini kırdı yine,
Durduramıyor ki zaman ve hayat,bu ölümlü dünyayı.
Büyüklerimiz dermiş,ölünce her insan sevdiğine kavuşur’ diye.
Doğrumu?
İlla ölmemiz mi lazım?
Eğer kavuşacaksak ben razıyım be güzelim,
Tekrar birlikte olacaksak ben herşeye varım güzelim,
Sana 1 saniye ulaşabilsem,
Sana ’ Hadi gel ölünce bütün dertlerimiz bitecek ’ desem.
Geçmişi silip,1 saniye bile tereddüt etmeden gelirmisin?
Bu sözlerimi yazdıktan sonra,gülüm
Günlüğüme sana sarılırcasına sarılıp uyudum.
O gece rüyama sen girdin sevgilim.
Günlüğüme yazdığım notu okudun ve,
Bana söylediğin tek şey,
’Seni affetmiyorum ve seninle gelmiyorum!’
Kan ter içinde kalktım yataktan.
Korku ile karışık bir endişe sardı vücudumu
Hemen elime kalemimi aldım ve günlüğüme şunu yazdım,
Seni ölünceye dek seveceğim derken sevgilim,YANILMIŞIM.
Seni öldükten sonrada seveceğim buna inan.
Bu son sözlerimin ardından,derin bir uykuya dalmadan önce,
Sevdiğime bir not bıraktım.
Eğer bu notumu okursan sevgilim,

BEN SENİ BEKLİYOR OLACAĞIM ,HERŞEYİMLE.