Dem çayın asaleti, demsiz olmaz kıymeti.
Çayın vakti geçmişse bekleyin kıyameti.
Tazesi billûr gibi, gözlerdeki nur gibi.
Anlatır yudum yudum gökten inen rahmeti.

Kendi kara bahtı şen, çay bardaktaki gülşen.
Açılır yaprak yaprak, suya düşünce ruşen.
Demi demliğe düşen, dem güzeli taze kan.
Bize rahmettir haktan, bardağa candan düşen.

Çay vermişler adını, bilen bilir tadını.
Alırsın muradını, yudumlarken çayını.
Yükselirsin göklere, açmadan kanadını.
Tarihe yazdırırsın, taçsız saltanatını.

Billûrun bildirgesi, okunur bardaklarda.
Çayın taze demleri iz olur dudaklarda.
Vurulmuş onun mührü, yazda kışta baharda.
Öyle özlenir ki o buz gibi duraklarda.

Candan vurgunum ona, sevgili odur bana.
İçimde çağıl çağıl çay derim çağlayana.
Her devrin sultanı o, güzelden anlayana.
Öksüz kalan ellere, ince bellide ana.

Damla damla damlar da bardağa kanı düşer.
Taze iken içmezsen, demin tazesi küser.
Çay güzellik sırrıdır, Allah’tan hayır ve şer.
Sunulduğunda camla, yudum yudum içiver.
Ankara,13.12.2008 İ.K