Anne…
Ben senin küçük kızındım ya
Ufacıktım ya hani
Düşerdim ya bazen,
Acı içinde kalırdı dizlerim ellerim
Sızlardı o an etim kemiğim
Ağlardım.
Koşar kaldırırdın ya sarılırdın sonra
Dayanamazdın gözyaşlarıma öperdin,
Sıyrılan dizlerimi sarardın ya Annem.
Hani masallar anlatırdın yıldızsız gecelerde,
Bitecek derdin hani yokluğu yoklukların.
O şefkat kucağında uyuturken beni,
O buruk türkünü sessizce fısıldardın ya.
Daha bilmezdim hani,
Kaç köşe bucak olduğunu dünyanın.


Anne...
Büyümedim ki,
Hala o küçük kızınım,
Öyle bir düştüm ki acıların ağına bu kez,
Say ki çakırdikenler batıyor yüreğime,
Gelsene bir uzanıp tutsana ellerimden,
Bu kör kuyudan çıkarıp alsana bedenimi,
Yine sarılıp silsene gözyaşlarımı
Bu onmaz yaralarıma merhem sürsene annem.


Hadi yine dualar edelim seninle,
Bir gün dönecek değil mi
Gidenler?
Baksana annem yine mi yıldızsız gökler.
O yüzden mi yüreğimden dökülmüşler,
Gözlerin niye yaşlı niye ağlıyorlar?


Sen de susmasan ya annem
Hep öyle acıyla bakmasan ya
Bu gerçeğe beni bir inandırsan ya...


Hülya Lila BOZKURT