Ben..
Bir zamanlar düşünceden ibarettim
Daha sonra hayal edildim, istendim
Uzun bir plan ile karar verildim

Ve dokuz ayın ardından..
Rabbimin takdiriyle dünyaya geldim

Her hareketim mutlu etti güldürdüm
Uykum gelince ninnilerle uyutuldum
Gün oldu yaramazlıklarımla üzdüm

Ve her şeye rağmen fazlasıyla sevildim
Çünkü ben "en" büyük mucizeydim

__

Acaba..
Annem babam hiç düşündüler mi
Varlığım için Ona şükrettiler mi

Dünyaya gelmeme onlar vesileydi
varlığım yanlızca Onun eseriydi
Beni dogru yolda yetiştirmek için
her şeyimle onlara emanet etti

Küçükken onlara muhtaçtım
Gün geldi genç ergen oldum
Bundan sonra hayatımdan
artık kendim sorumluyum

__

Artık..
Kulluğumu Ona ispatlamalıyım
inancımı hayata geçirmeliyim
Yaşantım da nasip olan ile
Kaderime "razı" gelmeliyim

Ömrün sonunda başkasına değil
varlığın tek sahibine döneceğim
Çünkü aşk ile sevilmek çok güzel
Bu yüzden kadere razı gelmeye değer

_
Şahinde Hülya Kahraman/16şubat2008