Fay hattı kırığı gün doğumlarında
Bir pencere açılır
Islanır hüzünbaz yağmurlarla


Ezber yazgı koynunda
Yorgun gecenin bir sabahında daha
Sigara altı elem doygunluğunda
Yakar acıları teker teker
Her nefeste isyan tüter
Tersine çeviremediği çarkına…


Serseri poyraz esti mi delimi deli
Goncası dalında emanet
Kaç baharlar tüketir
Yazını göremeyen hayatında
Otağında kışlar oba kurar
Hep arkası suret bahar


Türkü gibi yaşamak ister oysa
Ezgisinde sevda
Güftesinde vuslatı şahlandıran
Coştukça coşan, coşturan


Mağara sessizliği çığlığı çınlar
Ses verdiği sevgilinin
Soğuk mermer yürek taşında
Yokluğunda yok oluştur
Hiç adı olur eğreti yaşamında


Çapsız suret sevginin
Merkezi neresi?
Yönü hep silindiğindedir
Pusulasız bu yolda
İstikameti gösteren yüreğidir


Yıldızların gölgesinde
Pusu kurmuş sahte sevinçleri
El aman etmiş
Her seferinde boşa dönmüş
Ayalarından ateş atan elleri


Kırağı yağar yılların yılgınlığından
Buz sarkıtı düş yangınlarından
Bir elinde pişmanlık
Diğerinde yarımlığı
Yitik yevmiyesine işlenen
Bir nefes
Bir sevda
Bir ömür
Oyunun son sahnesi
Asıl kadının
Biter bitmez sandığı işkencesi…



ŞÜKRAN AY
04/12/2008