Gitsem...
Gidiversem...
Uzaklara... Çok uzaklara...
Ayak izlerimin, adımlarımın kalmadığı ufuklara...
Suda yürür gibi...
Yok gibi...

Keder...
Ne derin bir kuyusun...
Görünmüyor ki dibi...
Tıkayın kulaklarınızı,
Ne olur, kapatın!
Tüm gücümle bağırmalıyım bu derin kuyuya...
Öyle doldurmalıyım ki feryâtlarımla,
Taşsın...Taşsın...
Keder birikmesin içinde...
Yakmasın kimseyi...

Bir bakıyorum burdayım,
Bir bakıyorum ki, gönlüm almış gitmiş beni...
Ayaklarım yerinde değil.
Kalbimden başka hissetmiyorum hiç bir uzvumu...
Bu ben değil...
Ben değil...

Ufukları görmek istiyorum...
Görmek istediğim deniz de değil...
Ey! Yüreğimdeki hisler,
Acıyın bana!
Düğüm düğüm sıkıyor kederim...
Aralansın perdeler...
Kapkara dünyam...
Hederim...

Oysa,
Bir avuç sevgiydi istediğim...
Kimseyi üzmeden...
Kimseyi incitmeden...
Bir çiçekti sevgi
Seyretmek istediğim...
Bir manolya,
Solardı koklarsam...
Bir kelebekti dokunulmaz,
İncinir kanatları...

Bir hayâl arabasının meçhul atları,
Bıraktım dizginlerini...
Yol yok ki önümde...
Bakalım nerde tökezleyecek yorulunca...

Vursunlar artık yüreğimdeki yaralı atları...

Hâlenur Kor
4-Aralık 2008