Ankara’da pencereler kör duman.
Ne yâr bakar ne de elinde gül var.
Mevsimler uğramaz yollar pek yaman.
Fazla ümitlenme yarana tuz sar.

Açılmaz ki güller şebnemi olsun.
Gülsüz seherlere uğrar mı bahar.
Burda yollar beton nasıl toz olsun.
Artık telefonlar yalnız pop çalar.

Bulutlardan şebnem inmez yaprağa.
Güzellik taşımaz boynunda saklar.
Itırlar süzülmez daldan toprağa.
Zambak karanfilse kendini saklar.

O yâr bülbül gibi şakımaz artık.
Doğan güne küskün şimdi nergisler.
O gün bugündür ki bahsi kapattık.
Mor ufuklardaysa simsiyah sisler.

Ey şair, sanırım rüya görmüşsün!
Bir peri görünmüş senin gözüne.
Sevda çilesini tek tek örmüşsün .
Güvenme efsunlu felek sözüne.
Ankara,04.12.2008İ.K

Çiçek sapı

Not: Merhum Şair Ahmet Muhip Dranas’ın "Serenat"
adlı şiirine, haddim olmayarak, cevabi çiziktirme babında birkaç mısra karaladım. Affola.