küçükken yağmura kızardım
neden bu kadar ağlıyor diye
bir türlü bulamazdım sebebini
şimdi yağmuru çok iyi anlıyorum
çünkü bende onun kadar çok ağlıyorum
bende bir türlü ağlama sebebimi bulamıyorum
bazen gözlerim sinirlenip
’yeter artık çok yoruldum’ diye bana kızarken
kalbim ise;’yetmez beni rahatlatmaya
ağla ağlayacaksın ben dur diyene kadar’ diyerak karşı geliyor
bedenim ise her zamanki gibi virane
sonra susuyorum
unutmaya çalışıyorum herşeyi
biri gelip teselli verir ya bana
işte mafeder beni
başlar gene gözlerim çeşmeleri açmaya
gözyaşlarım biterde bazen hep içime akıtırım
bazen ağladığım şeye yetmez gözyaşlarım
ilerde ağlayacağım şeylerden ödünç alırım
ağlarım ağlarım.....
bi daha ağlarım.....