Bu akşam
Deniz kenarındayım
Hırçın dalgaların köpüklerindeki isyanı tartıyorum.
Dalgaların sırtından balık kapan martıların fırsatçılığını
Kıyı taşlarının göğüs gerişlerini
Ve insanların seyirciliğini…

Lüks arabalardan fakirlik edebiyatı dinliyorum yollarda
Mendil satan kız çocuğunun elini iten fahişe elleri görüyorum
Arabasının hızına yol vermeyenlere küfür savuranları işitiyorum
Ve kaldırımlarda yürüyenlerin suratlarında endişe
Yol kenarlarındaki çocuklar tekrarlıyor
Arabaların camlarından kayıp beyinlerine saplanan küfürleri

Parasına para kazandıranların dudaklarında kriz sözü gülümseme
Tüm fırsatları fırsatla örtmeyi öğrenmiş benim insanım
Gözler fırdöndü, düşünceler tutarsız, icraat hep bana
Gözyaşı dökülür dertlerin dermansızlıklarına
Küller göğüs geriyor rüzgârlara kaybettikleri ateşine inat
Bir başkasının elinde bu azimkarlık başka bir fırsat

Dertliyim bu akşam kişilerin kişisizliklerinde
Doğru düşünmeyi öğrensek
Öğrensek sevmeyi
Sahi alın terinin değeri neyle ölçülür?!
Gülümsemenin sivrisi, acı vereni neden var ki
Gözyaşı neden ışıkları kendinde topluyor
Yazsın bana varsa bir bileni