Yağmuru selamlıyordu küçük kadın
Eteği kısa ve tutarak bir ucunu
Kasım
Askıda bir gökyüzü
Islak ayaklı
Sıcak bir ayaklanmaydı yürümek
Üşümüyordu küçük kadın
Su rengi göz kenarları
Ve tırnakları berrak
Endişeden ırak
Kenar taşları istim üstü
Bir yamaç altına dökülerek
Bilmeden kendisini

Duyduğu ses gibi hayat
Bulutların çarpışı
Akıyor su
Irmakların çağrısı
Asfaltın bittiği yerle bir.
Oturdu , bitkince
Suya dokundu ayakları
Saçlarının uçları çatal
Kan toplandı yanaklarına
Düş sökündü gözünün ardından
Uykunun diyarından
Sönüverdi yıldızları geceden

Toprağın kamburunda
Cevherin ve madenin kokusu
Sincap uykusundan uyandı
Telaşlı
Yolunda gidiyordu su
Baktı bir pırıltıyla küçük kadın
Buz eriyordu tabanlarında
Peşinden koşar gibi sabah
Güneşe çevirdi yapraklarını yüzünün
Bedeninde kaybolan pürüzün
Farkındaydı kanının damarlarının
Ve dilin tadı bilmesini sevdi
Adını bilmese de küçük kadın