saatin tiktaklarıyla
geçip giden zaman değil
yaşam denilen sahnede
ömrümüzün demleridir biten
hiçliklerin peşine takılır
umursamadan akıp giden
bir yolculuktur hayat..

bazen gülüşlerimiz bile acı
kan tadında
yüreklerimizi mağaralara kapatıp
içimiz hıçkırıklarla katılırken
kahkahalarda atabiliyor
zaman mucize değirmen
her şeyi un ufak ediyor..

soluk yitik sensizlikler
martı sesleri bile
cıyak kıyamet gelir
karanlığa gömülen ruhumuzda
rüzgar, yağmur tat vermez o an!
akordu bozuk keman sesi gibi..

tamburun sızılı mızrabı dokunur
acı çöken yüreklere
şöyle bir silkinirsin aniden
ben ne zaman büyüdüm?
olgunluğun sesimi düşündüklerim
maziye dokunduğunuzda
avuçlarınız yanar
her yeni güne tutsak
binlerce gece
yinede acı veren tüm duyguları
pembe hayallere uğurladım.

Bahar Tülay Kıran