Gün sona ermek üzereydi, yapacaklarım bitmişti,
Boş zamanlarımda yaptığım gibi kumandayı aldım,
Çok da acele etmeden kanallar arasında dolaştım,
İzlemediğim birinde memleketimin adını duydum…

Meğerse o gün özelmiş de benim haberim yokmuş,
Sağlık olsun demeye kalmadan sağlığım bozuldu,
Önemli değil, her zamanki sırt ağrım, birazdan geçer,
Biz işimize dönelim, bakalım ekranda neler olacak…

Gece çok sıradandı, sıra gecesi bile yapılmamıştı,
Onlar söylediler oynadılar, ben anlamak için baktım,
Bir aşinalık yakalayamadım, sıradanlık sıradandı,
Üstelik herkesin ortasında garip bir çerçeve vardı…

Sıradanlığı sineye çekecektim ama resimde kaldım,
Neden oraya bırakılmış olduğunu anlamaya çalıştım,
Yüz yabancı değildi, memleketin Ulaştırma Bakanı,
Ortada bulunuşu yine bana orta oyununu hatırlattı…

Ey garip memleketim, ülkem, milletim, geçmişim...!
Ortak gecede aklınıza gelen bu resimdeki mi oldu?
Bizim orası ondan başka özel birini çıkartamadı mı?
Öyleyse de değilse de dedemin dediği, ‘Heyhat…!’