İnsan yalnızlığa düşmeye görsün, Yalnızlık sıkıştırılmış bir duygudur. Öğretmenliği güçlüdür. Yoğunluğu fazladır. Bu yüzden insanın içini acıtır. yanlızlık çaresizliktir .,yanlızlık kocaman bir boşluktur .Bu yüzden yalnızlığa düşünce insan hesaplaşmalar başlar ruhunda, hep gel gitler içerisindedir.Bazen isyanlarda, bazende sitemlerdedir. Birini öylesine çok seversin ki onun için ölümü göze alırsın, ama gün gelir, o sevgdiğin bambaşka biri oluverir. taş olur karşında bomboş gözlerle sana bakıverir. işte o an tüm can alıcı zehir içine akıverir...sonrada dersin ki bir gün anlarsın... Ve başladığın noktaya çaresiz geri dönersin.... Sevdiğin taş duvar, bir gün olur gül yaprağı gibi dökülür toprağa... Zaman geçer usuldan, acılarla hüzünlerle, ve bir gün o sevdiğin seni Her gördüğü yüzde seni aramaya başlar....Pişmanlık iliklerine kadar işleyip seni anladığı vakitse, artık herşey için çok geçtir....

Artık ne bir sığınacak liman kalmıştır, ne bir koy...

sevgi ve dostlukla....