Lübbü bulamayan hep kışırla meşgul olur
Öze inemeyense kabukta mahkum kalır

Hakikatı görmeyen,bilmeyen tanımayan
Hayalata düçardır,görülür ayan beyan

Sırat-ı müstakimi bulamayan çok şaşar
İfrat ve tefrit ile çok vartalara düşer

Muvazenesiz hem de, mizansız çok aldanır
Bilmeyerek aldatır, mihengi doğru sanır

Zahirperestleri çok, aldatan düğüm ilmek
Kıssanın hisse ile ilgisini bilmemek

Mukaddimenin ise, maksutla alakası
Zihinde yakınlığı, nisbeti ve kıyası

Gerçekle irtibatlı, ilgili mana bağı
Karışarak kopması, tozutur ortalığı

Karışıklık doğuran, ihtilaf ika eden
Mübalağa yapmayı netice veren neden

Hilkatte olan hüsün, azamet ulviyete
Kanaat etmemektir dalıp derin gaflete

Haşa fasid zevkiyle hafife alır sanki
Alemde ki nizamı bakar görmez inanki

Halbuki akıl hikmet nazarında her biri
Kudretin deniz gibi muciznüma eseri

Hakaik-i alemde olan hüsn-ü intizam
Kemal ve ulvitetle hayret veren o nizam

Mükemmel ve muntazam hikmet eli nakşetmiş
İnsaflı bakan göze o güzellik aksetmiş

Bütün hayalperestler toplanıp hayal kursa
Mübalağacılar da durmadan kafa yorsa

Hayallerdeki hüsün ve kemalat alınsa
Alemdeki kemale hüsne nisbet olunsa

O harika hayaller gayet gülünç ve adi
Akıl; adetullahda azamet hüsün dedi

Hem cehl-i mürekkebin, hemşiresi o afet
Nazer-ı sathinin de annesi olan ülfet

Mübalağacıların gözlerini kapatmış
Hikmet gözü kör olmuş, cehlin bahrine batmış

Böyle gözleri açmak, göstermek için Kur’an
Enfüsi ve afaki bilip görüp dost olan

Eşyayı hadisatı dikkatlere arz eder
Düşün anla tetkik et, manasını anla der

Gözleri açan yalnız Kur’an nın yıldızları
Her şeyde seyrettirir mucize yaldızları

Öyle delip de geçen, parlak yıldız ki onlar
Tüm kalbiyle okuyan seyreden onu anlar

Cehlin zulümatını def eder nurlu eli
Nazar-ı sathininse kırılık kökten beli

Ülfet ve sathiyetin hicapları örtüler
Hem de zahirperestlik perdeleri yırtılır

Kur’an aklın gözünü hakikate çevirir
Eline her bir şeyde hikmet nurunu verir

Enfüste ve afakta. hep tekvin-i ayeti
Akıl irşad olunca, bilir ubudiyeti

Mübalağa meylini, tezyid edip doğuran
Mübalağa safına, sürükleyip çağıran

İnsanın fıtratında, ekilmiş bir nüve var
Kuvveden fiile o, meyleder hep yol arar

Fıtratta dercedilen o çekirdek, o meyil
Hayret verecek acip, şeyleri arıyor bil

Hem de göstermek ister başkasına bu hali
Teceddüt ve icadla, yakalar bu kemali

Kainatta her bir şey, hikmet küpü kapalı
İçinde hakikatin ruhani lezzet balı

O lezzeti bulmakla, o meyil tatmin olur
Kapağın altında haz huzur ve lezzet bulur

Hayret verecek şeyler yenilik mübalağa
Meyli tatmin olmazsa, hükmeder hayal ağa

Çığ gibi büyür gider, dilden dile çok şeyler
Hak gelir batıl ölür, bakar kullar Hak neyler