Koca çınar derlerdi ona,
Gururla bakardı etrafına,
Gündoğumunda doğmuştu…
Gönüllere neşe dolmuştu!
Sevgi dağıtırdı gülücükleri,
Kanat takmış bir melekti.
Arzularla baktı dünyaya!
Haykırıyordu agularla…
Bir kelebekti masallar da,
Uçuyordu baharlarla…
Başlamıştı okullu günler.
Bilgi dolu cümleler,
Beynine olan bir geçitti,
Değerli öğretmenler.
Artık bebek değil, delikanlıydı .
Hayat okyanusunda,
Tanıdı Leyla yı,
Gözleri ilk bahar yeşilinden!
Gönlüne akan aşk selinden,
El ele yürüdü sahillerde.
Ay ışığında aşk sarhoşu,
Esti başında kavak yelleri…
Leyla ile etti aşk yemini.
Gül oldu Leyla kalbinde,
Kimse ulaşamazdı ,
Onun sevgisine.
Hayat onunla güzeldi,
Yıllar çok hızlı geçti,
İlahi bir davetti,
Leylayı kaybetti.
Her yer karanlık matemdi.
Fısıldıyordu melekler;
Topraktan yoğruldular,
Tekrar toprağa dönecekler,
Meleklerle göz göze geldi,
Melek ona şöyle dedi;
Dik,dik bakma böyle,
Çünkü ölümlü doğdunuz,
Dünya sizin mi sandınız?
Kaybolacaksınız sisler içinde,
Yaşadığı her an bir gizdi…
Tutkularla koşuyordu,
Koşma dedi dünya,
Bak koştun yoruldun.
Ne kadar koşsan,da,
Yetişemezsin bana!
Ulu çınar dayandı bastonuna,
Umutsuzca baktı etrafına…
Sen mi yalansın ben mi yalanım;
Söyle bana koca dünya.
Birden bastonu düştü elinden,
Sendelendi direnemedi,
Olduğu yerde yığılıp kaldı…
Can kurtaran sirenleri orada,
S.O.S veriyor sonsuzluğa…
Niçin aynalara bakmadınız;
Dünya sizin mi sandınız?
Koca çınar derlerdi ona,
Gururla bakardı etrafına…

ŞÜKRAN BEŞIŞIK