0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
941
Okunma
dün gece hüzünlerim ile
bindim mazimin trenine
yılların eskitemediği
paslı trenin şimendiferi kader
tek vagonu ise ben
yolculuğum boyunca tüm raylar sensizlik
soluklandığım istasyonlar da, gözlerin
görmelerine kavuşmalarım
kaybetme tünellerine giriyorum ara sıra
tek başına fakat gürültülü
bir an bitsin istiyorum
aydınlığım oluyor gözlerinin rengi çimenler
kompartımanımın kapısı açılıyor
kaçak binemezsin bu trene dercesine
gözlerime bakıyor kondüktör
ben ise şaşkın ve ürkek
gözlerimle diyebiliyorum sadece
saçlarıma bakarsan şayet
her bir tanesi beyazlarımın
biletidir aslında yolculuğumun
bu yolculuk bitmeyecek eminim
alıştım ben sende seferi olmaya
belli mi olur senin vagonun geçer yanımdan
belki, bir sonra ki istasyonda.
