2
Yorum
11
Beğeni
0,0
Puan
49
Okunma
kent kalabalıkken
daha çok duyuyorum seni,
karanlıkta açıyor
yüzünün tüm hatları
ve sensizken bir başka seviyorum
düşleri terk edişini
kapıda mevsim oluyor sokak
sonra bir daha gidiyorsun
sana kavuşuyor gece
ben susdukça
anlıyorsun
gözlerinde uyanıyor dolunay
iki kişik aşka sığmazken zaman...
ölür/ayak,
kime emanet kalır ki dudakların..
karan
Şiirin sahibi
Cevap Yaz