Şehir gibi sisli gözbebeklerin.Sesin rüzgarlı.Çok ağır ellerin tutamam.Çoğumu unuttum hem.Bir gemi gelir belki bu limana.Alıp götürür bütün yükümü.Kendimiziz çoğunlukla gerçeklerle aramızdaki duvar.Yaralarımız tarif ediyor adreslerimizi.Niyetim ufuklar göçüm kum saatinde.

Bir fısıltıya teslim zihnimin burçları.Gökyüzünde bir şeyler eksik bendeyse fazla.Kendime dair tahminlerim var.Ayrılık hem eksiltir hem arttırır insanı.Nasıl değiştirir tam bilinmez.Her şey daha da bulandığında can veririm kollarımda. Gökyüzünü frenleyemiyor reşit dizelerim. Daha sahici gelsem de her geçen gün kendime yüzünden yaralar sarkan hikayemle
Günahlarım içten ikiyüzlü tövbelerim.

Bilmiyorum hangi kelimeler eskitti beni. Aynalarda parçalandı nefesim.Birer yanılsama düz çizgiler öğrendim,birer beklenti.Dalgalandıkça düşüncelerim saçlarında,belki bir yağmur çiseler
Çok durmam giderim,bavulllarımda mühürler.
Sılam ufuklar göçüm kum saatinde.