41
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
2689
Okunma
Dest-dur, dest’ine kurban olayım a efendim
Mest’im, jest’ine hayran m/olayım de ki kendim
Susmuş dil ile gözler, nideyim daha bilmem
Yak bağrım bâri yâr kül olayım , zâti bend’im.
Dem dem arttı da efkâr, gör nicedir şu halim yar
Firkattir gece, ram oldu ya ser, melâlim var
Hey Hâk ! Kâm alayım değmeye göz, dile ağyâr.
Anlarsan ki, senindir bu gönül, sana can olayım ben
Güldür bülbüle yâr, emrine kul âşiyân olayım hem.
Eyle vefa, ver sırtın bana. Dünyaya meydan okuyayım!
Güler TURAN
Not:
dest:meclisin itibarlı yeri
ağyâr: başkaları
firkat:ayrılık
melâl:usanma
kâm:istenen şey , arzu
râm:teslimiyet
bend:bağlama(kendinden ayrılmayacak şekilde)
zâti ait olan(sonradan olmayan)
efkâr: üzüntü
ser:
baş
âşiyân: kuş yuvası
mest: keyif halnde
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz