Bugün şöyle uzansam karşında bir koltuğa
İki kadeh Viski olsa iki dal da sigara
Hani pek öyle Freud’un koltuğu da sayılmaz ama
Yine de canım viski neler anlattırmaz ki insana?

Sen de şöyle çeksen sandalyeyi yakınıma
Bir yudum viski alsan bir nefes de sigara ağzına
Sertleşse günahlığım genzini yakan sert viski gibi
Atlasan kucağıma ten bulsa teni

Hani sen böyle Zeitgeist dersin bakarsın uzaklara
Aklındadır Hegel ya da hüzünlü bir aforizma
Sonra bunalırsın Crop Top’ını esnetirsin hani
İşte öyle insen derinlerime gevşetsen beni

Bir Yaz akşamüstüdür bir serinlik eser Caddeye
Açıp pencereyi bakarsın İstiklal’e
Gözlerin beni arar bir Teddy Bear’ı arar gibi
Gelince de sarmalarsın sevinçle hep senin olan gövdeyi

Boş yere söylüyorum Seni seviyorum sözünü
Güzelliğinde kayboluyor fısıltılarım
İşte dudaklarımda yasaklarımda kasıklarımda dudağın
İsterim hiç geçmesin sıcaklığım koynundan
Söyle ne kadar yaşayabilir ki aşksız insan?