Sürprizleri sevmem,
vakitsiz yağan rahmet haricinde.

Yıldızsız gecelerin
karanlık dünyasında olsam da
bana sunduğun armağanları
özenle saklıyorum yüreğimde.

Vakti geldiğinde ödeşmek için,
devri âlem içinde zaman sürerken
yaralarımı kanatarak onardım
şımarık baykuşların olduğu ormanlarda.

Senin beni ittiğin gün uçurumdan
fark ettim ki geçen kara gecelerde
bedenim mağlup, gönlüm galip...

“Her şey zıddına döner.” derdi üstadlar.
Düşünce kalktım ben,
unutulunca hatırladım.
Severken eskiden seni,
şimdi seviyorum bendeki yüreği.

Kara ormandaki şımarık baykuşlara
kızmıyorum artık.
Elbet onlar da bir gün
anlayacaklar kendilerindeki noksanı.

Arzuhalimin imtihan edildiği,
amaçlarımın sual edildiği mecliste
olmak isterdim şimdi, geçmişte.

Vereceğim cevap suale ahenk katmazdı elbet;
ama derin bir mana ile
hücresindeki gönülleri titretip
kendine getirebilirdi,
şiddetli bir zelzele gibi.


Turgay kılıç
04/12/2025
22:11