2
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1478
Okunma
etrafını sarsa da geceler, kömür karası,
O, hep yeşile boyadı umutlarını
bezese de yiten yıllar saçlarını aklarla,
inadına çocuk kaldı yüreği, kar beyazı...
taşa kesmiş tüm yürekler, olmuş çöl ortası,
O, hiç tüketmedi insandan yana inancını,
yıkadı umutlarını gözden akan yaşlarla,
hep sevgiye açtı, usanmadan kollarını...
kırıldı, üzüldü çoğu zaman, tıpkı bıçak yarası,
O, hep gülümsedi, acılarına maske taktı,
sildi ,attı hayatından nefreti yaşamak adına,
çünkü, sevgiydi, candı, insan gibi insandı...
19.11.2008 kızıltoprak
Nursen ATEŞ
Cevap Yaz