1
Yorum
5
Beğeni
5,0
Puan
91
Okunma
Fahrunnisa, yüreğim bin parçaya bölündü
Her parçası dünyanın bir ucunda titriyor
Neş’eli mesut günler sanki yalnızca dündü
Şimdi dünya avcumda beni eriten bir kor
Karardı ufkum artık güneş bile kül oldu
İnsan olmak bir yana insan kalmak zül oldu
Gözden düşen ne varsa bir tutam kakül oldu
Fahrunnisa yaşamak, yaşayabilmek ne zor
Hep mi dert tasa yüklü hep mi küskün kalalım?
Kıyıda durmak varken derine mi dalalım?
Fahrunnisa biz de mi ömrümüzden çalalım?
Haydi otur karşıma, cevapsız sorular sor
Dert işte yazdırıyor durduk yere insana
Yazmak fayda eder mi kalemini kırana?
Sen yine de üzülme beni takma kafana
Fahrunnisa gördüğün her rüyayı hayra yor
H.
5.0
100% (2)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz