Kırık kanatlı kuşlar,
Yalınayak çocuklar gibi, kimsesiz,
Dolaşıyorlar yüreğimde...
Didik didik ediyorlar kalbimi,
Kurtulamıyorum...

Bir yangın yeri yüreğim,
Sarmış baykuşlar...
Daraldım,
Üşüyorum...
Artık üzerimden gitsin bakışlar...
Gökler inmiş gibi yerlere...

Bakışlarımdan fırlayan oklar
Kırıyor camlarını dar odamın,
Şangur şungur, tuz da buz,
Yerlerde...
Bilerek basıyorum üstüne,
Acısı içimde, kan revân...

Tutuyor ensemden bir el,
Tutuyor saçlarımı, sımsıkı...
Kapatıyorum gözlerimi,
Sürünüyorum iki büklüm...

Böyleymiş bir hiç olmak...
Toz olmak...
Taş olmak...
Dökülmeyen yaş olmak...
İçime akıyor gözyaşlarım...
İsyân bayrağım paramparça yerlerde...
Neden tutmuyor ellerim?
Ben isyankâr, tutuklu...
Ben bitik...
Yorgun ve kırgın...
......
Ey, güneşim, nerdesin?
Doğ şu karanlık geceme...
Dilim sustu,
Bir mecâl ver heceme...
Ben yapamam,
Şakımazsa kuşlarım...
Bir tomurcuk
Açmazsa hiç kışlarım...
Boran vurdu, yerde kırık dallarım,
Ağlıyorum, çakıl, diken yollarım...

Hâlenur Kor

31-3-2008