Yorgunluğumla sevişirken gecenin en kör saatlerinde
Ne bir ay ışığı ne de bir sokak lambası düşer hırçın yüzüme
Beni aydınlatmaktan korkarcasına sönen lambalar
Ve benimle konuşmaktan utanırcasına kaçan insanlar

Elimde sigaramı bile yakmak istemeyen bi çakmak
Cebimde bi kağıt para yarısı yırtık, yani yarım yamalak
Önümden geçiyor yine bana küfredercesine bakan üç beş alçak
Tabelalar bile bana sırt çeviriyor,burası neresi,burası hangi sokak?

Karanlıgı yırtan bir ışık var sanki yolun sonunda
Sessizlik perdesini yırtan bir ses belirdi kulağımda
Yürü diyordu sanki o ses bana
Yürü sevdiğin seni bekliyor yolun sonunda

Biliyorum ben oraya varamam, varsamda ışık sönecek
Titreyen dizlerim beni sevdiğime götürmeyecek
Donmaya yüz tutmuş ellerimden hayatın tüm anlamı uçup gidecek
Sancılı kalbim sevdiğine varamasada, yorgun bedenim yolunda can verecek...!