Her arzu tükenir
Umutlar heder
Umutsuzluk sarar
Umut yerini
Umutsuzluk kaplar gönüllerini
Kendin terk edersin hayallerini
Suçları kadere yükler ya insan
Kim anlar ondaki ruh hallerini
Kadere ödetir bedellerini
Keserler umudun dillerini
Bölerler umudun
Umutlarını…

Umut sığındığım
Umut sandığım
Umudun uğruna bunca yandığım
Boş ver demeye utandığım
Kim kime muhtaç
Kimlermiş ilaç
Kim hak eder olur başa taç
Gözler fıldır fıldır doyumsuz, aç
Düşeni tekmelerler
Bulamaz elaç/çare
Çalarlar umudun
Umutlarını…

Zamane çarkı gezer kiminin başında
Mancınık taşı gibi atar
Ses salar düşerken
İnler beter haldeyken
Umudu taşlarla döner
Umudun göz ferleri söner
Emircan zamane herkesi yener
Ömür saçma güllesi yemiş gibi dağılır
Kim deyir bir de geri yığılır?
Alırlar umudun
Umutlarını…
24.11.2025 Emir Şıktaş