Bu şehir gurbet gülüm, sensiz her yanım hüzün,
Kaldırım taşlarında senin adın sürgün.
Bir ben bilirim içimde kopan o fırtınayı,
Sensiz geçen geceler yakar bütün dünyayı…


Sokak lambaları sönük, seni arar gözlerim,
Her köşede bir hatıran var, kaçsam da izlerim.
Bu şehrin kalabalığı bile yalnız hissettirir,
Sensiz bir nefes bile bana ağır, bana zehir.


Rüzgar yine saçlarını getirdi bu gece,
Bir hayalin ilişti kalbime ince ince.
Sanki önümde yürürsün, adım adım yanımda,
Ama yoktun… yine kaldım sensiz bu koca yollarda.


Bu şehir gurbet gülüm, sensiz her yanım hüzün,
Kaldırım taşlarında senin adın sürgün.
Bir ben bilirim içimde kopan o fırtınayı,
Sensiz geçen geceler yakar bütün dünyayı…


Bir gün dönersen gülüm, açılır tüm kapılar,
Karanlık çökmüş yüreğimde, gözlerinle aydınlar.
Sensizliğin soğuğu işler ilik ilik içime,
Meğer ben nefes değilmişim, senmişsin her şeyimde…


Bu şehir gurbet gülüm, sen yoksan çöküyor ömrüm,
Bir sen gel yeter bana, bin şehir olur gönlüm.
Sensiz geçen geceler, sensiz bu koca ömür,
Gurbet değil de ne gülüm… sensiz her yer zincir…