Sabah kahvaltıda iki adım gidip almak varken, bayat ekmek yiyorum
Koltuğa uzandığımda, bir battaniye alıp örtmek varken, anlamsızca üşüyorum
Bana darılan dostuma, iki satır yazmak varken ben de ona küsüyorum
Sevdiğim kıza gözlerine bakıp sevdiğimi söylemek varken, susuyorum
Uzun yolculuklarda midem dayanmıyor ne yapayım, kusuyorum
Sevmediğim birisi Facebook’tan yazınca, sohbeti ona kapatıyorum
Whatsapp’tan birisine yazdığımı gördüğü halde, yazmayınca kızıyorum
Çay demlendikten sonra, altını tam kapatmıyorum, kısıyorum
Telefonum gereksiz bir zamanda çalınca, ters çevirip bakmıyorum
İki yumurta kırıp açlığım gitsin derken, yumurtanın kalmadığını görünce küfrediyorum
Bari makarna haşlayayım diyorum, sonra makarnanın da bittiğini hatırlıyorum
Komşu teyze belki aşure yapar da getirir diye günlerdir bekliyorum
Sırtım kaşınınca, en uzanamadığım yeri kaşıyamayınca sinir oluyorum
Geceleri uykudan uyanıp yalnız olduğumu hatırlayınca korkuyorum
Bu yazdıklarımın hepsi, "yalnızlıktan oluyor" bunu da adım gibi biliyorum

Zülfikar Demirel